Sunday, February 17, 2019
সংস্কাৰ বতৰটো বৰ ডাৱৰীয়া হঠাৎ যেন এজাক বৰষুণ কিছু সময় পাছত আহিব ৷ আগ চোতালৰ বাৰান্ডাখনৰ আৰামি চকী খনত বঢ়ি পদুমীয়ে তাই জীৱনৰ অতীতৰ কথাবোৰ ভাবিছে ৷ সৌৰভ বৰুৱা লগত জীৱন সংগী হিচাপে কটোৱা আজি প্ৰায় ষাঠি টা বছৰ পাৰ হৱ হল ৷ তাই সন্তান দুটিয়েও নিজাকৈ ঘৰ সংসাৰ পাতিলে ৷ নাতি নাতিনী মূখ দেখা পদূমী যি দিনা এই খন ঘৰলৈ ন বোৱাৰী হিচাপে আহিছিল সেইদিনা তাই বুকুত বহু সপোন লৈ আশাৰে ন জীৱনৰ প্ৰতিটো খোজ দিব ইচ্ছা প্ৰকাশ কৰিছিল, কিন্তু তেওঁ শাহুৱেকৰ বাবে সেই ইচ্ছা বাস্তৱ ৰূপত খোজ পেলাৱ পাৰিছিল জানো?? গ্ৰাম্য সমাজৰ ৰীতি নীতি, ধৰ্মীয় পৰম্পৰা, আধ্যাত্মিক ভাৱ আৰ্দশত চলা তাই শাহুবেকে প্ৰতিটো খোজ, প্ৰতিটো কামত দূখাৰোপ কৰা লগতে কথাবোৰ শিকাই বুজাই আগলৈ তেনে নকৰিৱলৈ সকীয়ণী দিছিল ৷ তেতিয়া পদুমী শাহু ওপৰত খং উঠিছিল যদি সকলো আদেশ ,পৰামৰ্শ শাহুবেকে দিয়া ধৰণে পালন কৰি গৈছিল ৷ কোনো দিনে তাই শাহুক টান সুৰত কথা কোৱা নাছিল ৷ লাহে লাহে তাই শাহু সকলো কথা বতৰা, সকলো কাম ভাল লগা হল ৷ শাহুবেকেও আজলী বোৱাৰী বুলি তাইক কম মৰম কৰিছিল নে? তাই আগত প্ৰকাশ নকৰিলেওঁ গাওঁ খন আন মহিলা সকলৰ আগত পদূমী গুণ বোৰৰ লগতে তাই কাম সমূহত প্ৰশংসা কৰিছিল ৷ সেইহে পদূমীয়েও তাই শাহু মৃত্যু সময়ৰ লৈকে শ্ৰদ্ধা, সেৱা লালন পালন কৰিছিল ৷ পদূমী শাহুবেকৰ পৰামৰ্শ অনুসৰি ঘৰ খন ঘৰ হৈ আছিল ৷ কিন্তু এতিয়া পদূমীয়ে নিজা দুই পুত্ৰ বোৱাৰী পৰা কি পাইছে?? বোৱাৰী দুগৰাকীক নিজা জী দৰে মৰম কৰি সিহঁতৰ ভূলবোৰ আঙুলীয়াই দিলে সিহঁতবোৰ পদূমীক ইনচাল কৰে ৷ "" মা, অতীতৰ সেই পৰম্পৰাবোৰ এতিয়া নচলে ৷ আজি যান্ত্ৰিক যুগ, একবিংশ শতিকা গছকি আমি নতুন চিন্তা ধাৰাই, নতুন পথে আগবাঢ়ি যাৱ লাগি ৷ ইত্যাদি ৷ইত্যাদি ৷৷"" বহু কথা দুযো গৰাকীয়ে পদূমীক কয় ৷ তেতিয়া পদূমী মূখৰ মাত হেৰাই যায় ৷ কি বুলি কব পদূমীয়ে নিজা বোৱাৰী দুগৰাকীক? বহাগ প্ৰথম বিহু দিনা সৰুবে ডাঙৰক সন্মান জনোৱা, সৰু সৰু সকলক মৰম স্নেহ দিয়া, হুচৰি আহিলে ন সাজেৰে পিন্ধ উৰি শ্ৰদ্ধা ভক্তিয়ে চোতাললৈ আদৰি অনা আদিবোৰ কাম কথা কলে বোৱাৰী দুগৰাকীয়ে গেঙেৰী মাৰি আহে ৷ সিহঁত দুগৰাকীয়ে গুৰু গোসাই, ভকতক শ্ৰদ্ধা সেৱা নকৰে কৰিলেও তাত ভক্তি ভাৱ প্ৰকাশ নাপায় ৷ তেতিয়া পদূমীয়ে অন্তৰত বহু দূখ পাই, দুচকুৰে দি ওলাৱ খোজা চকু পানী বহু কষ্টৰে ধৰি ৰাখে কিন্তু তেওঁ বোৱাৰী দুগৰাকীক কোনো দিনে দোষাৰোপ কৰিব নিবিচাৰে ৷ পদূমী বহু আশা এদিন দুয়ো গৰাকী বোৱাৰীয়ে কথাবোৰ বুজিব তেতিয়া পুণ আগ দৰে ঘৰ খন ঘৰ হৈ পৰিৱ ৷ হঠাৎ ডাঙৰকৈ বতাহ ধুমুহা সৈতে অহা বৰষুণ জাক কেনেকৈ পাৰ হৈ গল পদুমীয়ে গমেই নাপালে ৷"" আইতা!! ভিতৰলৈ নহা কিয়? বাহিয়ত ইমান বতাহ বৰষুণ!! "" অত তত ধৰি কোনোমতে পদূমী এখোজ দুখোজ কৈ ভিতৰ সোমাল ৷ ভিতৰত উচ্চ স্বৰত পাশ্চিমীয়া গীত এটি তেতিয়াও বাজি থকা সুৰে পদুমী কাণ খন কলা কৰা নিচিনা কৰিলে ৷
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment